Πρόσφατα εκδόθηκε η υπ’αριθμ. 64/2024 απόφαση του Τμήματος Α’ της Διοικητικής Επιτροπής Σημάτων του Οργανισμού Βιομηχανικής Ιδιοκτησίας, η οποία έκανε εξ ολοκλήρου δεκτή αίτηση που είχε ασκήσει εντολέας μας εταιρεία προς ακύρωση καταχωρισμένου εθνικού σήματος, το οποίο προσέκρουε σε προγενέστερο δικαίωμα της εντολέως μας σε διακριτικό γνώρισμα του ουσιαστικού συστήματος, το οποίο έχει καθιερωθεί στις συναλλαγές δια της συστηματικής και αδιάλειπτης χρήσης του ήδη από το 2003.
Η εν λόγω αίτηση ακύρωσης είχε θεμελιωθεί σε δύο λόγους σχετικού απαραδέκτου, ήτοι αφενός στην ύπαρξη κινδύνου σύγχυσης με το προγενέστερο δικαίωμα της εντολέως μας, αφετέρου στο γεγονός ότι το ακυρωθέν σήμα είχε κατατεθεί αντίθετα προς την καλή πίστη από "αντιπρόσωπο" του δικαιούχου του προγενέστερου διακριτικού γνωρίσματος του ουσιαστικού συστήματος.
Ειδικότερα, η ως άνω απόφαση της Διοικητικής Επιτροπής Σημάτων δέχθηκε τη συνδρομή των ως άνω λόγων σχετικού απαραδέκτου προβαίνοντας στις εξής κρίσιμες παραδοχές: «[…] Επειδή η Επιτροπή, σύμφωνα με τα προαναφερθέντα και βάσει των παραπάνω πραγματικών περιστατικών, λαμβάνοντας υπόψη ότι η αιτούσα εταιρεία είναι δικαιούχος προγενέστερου δικαιώματος, το οποίο της μεταβιβάστηκε – κατά τα ανωτέρω – από τον αρχικό δικαιούχο, δικαιοπάροχο, ότι το υπό εξέταση σήμα έχει καταχωριστεί επ’ ονόματι του καθ’ ου, που ήταν αντιπρόσωπος του δικαιούχου, χωρίς την άδεια ή τη συγκατάθεση του τελευταίου, ότι ο αντιπρόσωπος προέβη στην καταχώριση του σήματος αμυντικά, χωρίς να κάνει χρήση αυτού στις συναλλαγές του, ότι τα δύο συγκρινόμενα σημεία ταυτίζονται απόλυτα και προορίζονται να διακρίνουν παρόμοια προϊόντα, με αποτέλεσμα να δημιουργείται κίνδυνος σύγχυσης και κίνδυνος συσχέτισης στο καταναλωτικό κοινό ως προς την προέλευση αυτών κρίνει ομόφωνα ότι στην προκείμενη περίπτωση τυγχάνουν εφαρμογής οι διατάξεις των άρθρων 10 και 4 παρ. 1 περ. ιδ του ν. 4679/2020 […]». Έτσι, η Διοικητική Επιτροπή Σημάτων, αφού δέχθηκε την εν λόγω αίτηση ακύρωσης, προχώρησε στην ακύρωση του επίμαχου σήματος για το σύνολο των προϊόντων, για τα οποία είχε καταχωριστεί.
Όπως αναφέρει και η αιτιολογική έκθεση του ν. 4679/2020 επί του ά. 10: «Το άρθρο 10 ρυθμίζει μια ειδική περίπτωση κακής πίστης κατά την κατάθεση σήματος. Πρόκειται για την περίπτωση που ο αντιπρόσωπος καταθέτει στο όνομά του σήμα που αληθώς ανήκει στον αντιπροσωπευόμενο. Η έννοια του αντιπροσώπου ερμηνεύεται με ευρύτητα, ώστε να περιλαμβάνει και τον εμπορικό διανομέα και κάθε άλλη συναφή περίπτωση. Σε μια τέτοια περίπτωση ο αντιπροσωπευόμενος (πραγματικός δικαιούχος) μπορεί να ζητήσει την απαγόρευση της χρήσης του σήματος, ή την ακύρωσή του, ή τη μεταβίβαση του σήματος σε αυτόν. Κατά τη μεταφορά της σχετικής διάταξης στην ελληνική έννομη τάξη υπήρξε μέριμνα, ώστε ο αντιπρόσωπος να μπορεί να ζητήσει τη μεταβίβαση του σήματος τόσο με αίτησή του στη ΔΕΣ όσο και με αγωγή στα πολιτικά δικαστήρια. Στην τελευταία περίπτωση οι αγωγές για απαγόρευση της χρήσης και για μεταβίβαση του σήματος θα μπορούν να σωρευτούν στο ίδιο δικόγραφο, πράγμα που ανταποκρίνεται στην αρχή της οικονομίας της δίκης. Αντίθετα, η διάταξη δεν καταλαμβάνει περιπτώσεις όπου δεν υπάρχει το στοιχείο της κακής πίστης. Στην περίπτωση μιας τέτοιας μεταγενέστερης διαφωνίας το άρθρο 10 δεν έχει εφαρμογή, ούτε κατ’ αναλογία, γιατί ελλείπει το στοιχείο της κακής πίστης κατά την κατάθεση».
Δείτε όλες τις δικαστικές αποφάσεις